اگر یک تورنمنت باشد که بتواند کیفیت واقعی یک بازیکن در یک فصل را به ویترین بگذارد، آن رقابت لیگ قهرمانان است. گل 50 سرشار است از ستاره‌هایی که تیمشان تا مراحل بالای این تورنمنت رفته است.

در واقع تا فصل 12-2011 که کریستیانو رونالدو گل 50 را فتح کرد، همیشه برنده فردی بود که فاتح لیگ قهرمانان هم شده بود. خود رونالدو در فصل 08-2007 با منچستریونایتد، لیونل مسی در سال‌های 2009 و 2011 با بارسلونا، و وسلی اسنایدر در فصل 10-2009 با اینتر.

دنیا هنوز مبهوت نمایش برزیلی‌ها در جام کنفدراسیون‌ها است. آنها در فینال ماراکانا اسپانیا را سه بر صفر شکست دادند. انتظار می‌رود چند ستاره سامبا در رده‌های بالای امسال قرار بگیرند.

اما هرگز هیچ برزیلی‌ای در پنج رده برتر گل 50 قرار نداشته است. دنی آلوز در فصل 09-2008 ششم شد و این برترین رتبه یک بازیکن برزیلی است. حتی کلمبیا هم به لطف درخشش رادامل فالکائو در فصل 11-2010 در پورتو در پنج بازیکن برتر نماینده داشته. اسپانیا، پرتغال، آرژانتین، هلند، ایتالیا و سوئد همه در این سال‌ها در میان پنج بازیکن برتر سهمیه داشته‌اند.

مسی در گل 50 به اندازه توپ طلا موفق نبوده (او چهار سال پیاپی است توپ طلا را می‌گیرد) اما در هر حال در لیست نهایی ما جایگاهی ویژه داشته. او در سال‌های 2009 و 2011 فاتح گل 50 شد و در سال‌های 2008 و 2010 دوم شد. او فصل گذشته رده‌های اول و دوم را از دست داد اما پس از رونالدو و ایکر کاسیاس برای پنجمین بار پیاپی در میان سه نفر برتر قرار گرفت. او باثبات‌ترین عضو گل 50 است.

مسی البته در زمینه ثبات تنها نیست. او نماینده لیگی است که همیشه در ده رتبه برتر گل 50 جایگاه ویژه‌ای داشته. از فصل 08-2007 که اعطای این عنوان آغاز شد، هرگز تعداد نمایندگان لالیگا در ده بازیکن برتر کمتر از پنج نفر نبوده و در فصل‌های 10-2009 و 12-2011 به شش نفر هم رسیده. در دو سال گذشته چهار بازیکن لالیگایی در چهار رتبه برتر بوده‌اند!

لیگ اسپانیا نیم‌دهه است حاکم فوتبال است، اما آلمانی‌ها در جایزه گل 50 چندان سهم نداشته‌اند. در واقع هیچ بازیکنی از بوندس‌لیگا فاتح گل 50 نشده.

در واقع در پنج سال گذشته نمایندگان چندانی از بوندس‌لیگا در جمع 10 بازیکن برتر ندیده‌ایم. آرین روبن در سال 2010 چهارم شد و باستین شواین‌اشتایگر هم دهم شد. اما به جز روبن هرگز بازیکنی از بوندس‌لیگا در جمع پنج نفر برتر نبوده.

اما چیزی که قطعی است این است که سه بازیکن همیشه در بالاها بوده‌اند.

رونالدو اولین گل 50 را فتح کرد و در چهار فصل بعدی هم در جمع ده بازیکن برتر قرار گرفت و در فصل 12-2011 هم دوباره گل 50 را گرفت. چابی از بارسلونا هم دستاوردی مشابه دارد هرچند که تاکنون گل 50 را نبرده است. او در سه فصل پیاپی بین سال‌های 2009 تا 2011 سوم شد. مسی اما بهتر عمل کرده و در تمامی سال‌ها در جمع سه نفر برتر بوده و دو بار هم برنده شده.

یک حقیقت جالب این است که نایب‌قهرمان‌ها توانسته‌اند در سال‌های بعد عنوان اول را بگیرند.

مسی نقره 2008 را با طلای 2009 تکمیل کرد و پس از آن که در سال 2010 رقابت را با فاصله‌ای اندک به اسنایدر واگذار کرد در سال 2011 دوباره اول شد. رونالدو هم در سال 2011 دوم شد و در سال 2012 اول. تنها بازیکنی که دوم شده و اول نشده آندرس اینیستا است که در سال 2010 هفتم شد در حالی که یک سال قبل‌تر دوم شده بود.

مدال نقره پارسال به ایکر کاسیاس رسید. اما دروازه‌بان  رئال پس از فصل پرتب‌و‌تابی که گذراند کار را برای رسیدن به رتبه اول بسیار دشوار می‌یابد.

هفت و 10 شماره‌های بخت هستند! در تمامی دوره‌های پیشین بازیکنانی برنده شده‌اند که این شماره‌ها را به تن داشته‌اند. هم برای کشورشان و هم برای باشگاهشان. رونالدو در منچستریونایتد، رئال مادرید و پرتغال شماره 7 را پوشید و گل 50 را گرفت. مسی هم با پیراهن شماره 10 بارسلونا دو عنوان را کسب کرد. اسنایدر هم با شماره 10 اینتر و هلند توانست گل 50 را ببرد.